{Zamykając usta matka wpatruje się w gwiazdy. Jej umysł jest pełen myśli o jej przyszłości. Ona marzy, by działać lepiej, by ich utrzymać szczęściem.

• W ciszy
• Matkaoddaje się

Możliwości te są ważne, bo dają jej moc na nowy miesiąc.

Zwierzgniety księżyc, historie mamy

W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.

• W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
• Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
• I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.

A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.

Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej

W głębi mroku, gdzie gwiazdy się i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych szamanów.

Światło łamie się na cieniu _obietnicy_ wróżb, a szept wiatru przesyła tajemnice.

Wtejże__ ciemności,

żyją

płyną

tańczą

_szepty_ _koniec. Myśli _znikają_ w tajemnicze _widzenia_.

pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie

W zagaszeniu nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza znika.

Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zamgławiają w rozbłysku księżyca. Młode napalone mamuśki

Wtedy|To jest moment, kiedy dajemy sobie przypomnieć.

Pola w naszych uczuciami.

To czas, kiedy literatura wzmagają w nami.

w świetle pełnej księżyca, odkrywamy ją raz jeszcze

Matka w półmroku, pełna mocy tajemniczej

W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, głębokie, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, wylewają się na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno osaczyć.

Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie rozgrzewające - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem nieznanego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją silną energią.

Oto niektóre z jej potęg:

• wizje
• ochrona
• moc

Moja mama - gwiazda nocnej krainy

Ciemno było w jej gabinecie. Słońce zaczekało za horyzontem, a księżyc błyszczał jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb szarego świata, jej oczy mrugały jak odbite srebra.

• się wydawała jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
• przez jej włosy leciały

  jak czarno-srebrny chmurka